maandag 17 oktober 2011

Mijn Bezuinigingenblues

Door Claire Goossens

Mijn liefde voor theater is onverwoestbaar. Toch heb ik de blues. Als student theaterwetenschap, als cultuurjournalist én als theatertoeschouwer. De bezuinigingen in de podiumkunsten van het huidige kabinet hebben een dikke laag onheilspellende bewolking boven mijn liefde voor theater geplaatst. Misschien verklaart dat ook die waardeloze zomer die we net achter de rug hebben. Hadden de weergoden de bezuinigingen in de kunst al voorzien en treurden ze op die manier met ons mee? En is dit waar de Maya’s met hun “ondergang van de wereld” op zinspeelde?

Voor mij is de functie en waarde van het hedendaagse Nederlandse theater zo duidelijk als de noodzaak van de zon: het brengt licht en leven in mijn bestaan. Maar ik ben geen theatermaker, ik kan altijd nog de overstap maken naar een andere levensinvulling als blijkt dat in het werken rondom theater geen droog brood te verdienen valt. Alhoewel het kabinet het me nu ook onmogelijk heeft gemaakt om na zeven jaar studie nog een andere weg in te slaan. Theatermakers zouden hun hart en ziel aan de duivel verkopen als ze zouden stoppen met theater maken. Dus we zitten in hetzelfde onontkoombare schuitje; voor zowel theatermakers als voor mij geldt dat we door de maatschappij die theater de rug heeft toegekeerd moeten roeien met de riemen die we kunnen vinden, vanaf 2013.

Ik heb de onbedwingbare behoefte om mijn bezuinigingenblues te delen met de theatermakers die zich inzett
en voor Hollandse Nieuwe 12. En ik wil dat ze hun blues met mij delen. Dat is wat je doet toch, als je de blues hebt? Je zoekt lotgenoten op en je doet iets creatiefs met het gevoel dat je hebt. Misschien dat we elkaar hoop kunnen toefluisteren. Misschien dat we iets kunnen uitvinden waardoor iedereen in Nederland liever naar het theater gaat dan naar de IKEA of naar mislukte televisieprogramma’s gaat kijken met een zak chips en een fles cola op schoot. Misschien kunnen we de geneeskundige kracht van theater voor de menselijke geest wetenschappelijk aantoonbaar maken (daar mag je geen chips eten en geen cola drinken)!


Als je de blues hebt, dan moet je erin gaan zitten, zoals je in een dekentje kruipt als je het koud hebt. De blues is een teken van liefde voor iets dat kapot is, waardoor die liefde op de proef gesteld wordt. Het zal een troostrijk effect hebben om volledig in dat gevoel op te gaan. Vandaar dat we met Hollandse Nieuwe eens even lekker in die romantische weemoedigheid van de blues duiken, om er hopelijk warm en met een versterkte liefde voor theater weer uit te komen.


1 opmerking:

  1. Stiekem moeten we hopen dat de PVV het voor het zeggen gaat krijgen....die zullen dan vervolgens zo erg hard op hun bek gaan gezien dat echt met recht domme mensen kunnen worden genoemd die zonder argumenten overal een mening over hebben en dat vervolgens links het dan zeker weer voor het zeggen gaat krijgen waardoor cultuur ook weer een kans zal krijgen;tegen die tijd is de crisis met een beetje geluk ook verdwenen.

    Hier sprak de goeroe Joeks :)

    BeantwoordenVerwijderen