donderdag 3 november 2011

Marrije Prins vertrouwt op haar intuïtie


Door: Jelena Barisic
Hard werken: Marrije Prins houdt ervan. Na een onafgemaakte studie psychologie is ze fulltime aan de slag gegaan en nooit meer gestopt. Als community art ontwikkelaar, docent, producent en projectleider ontmoette ze vele interessante mensen met dito verhalen. Inspiratie en ideeën heeft ze daardoor altijd genoeg, bijvoorbeeld voor haar drie toekomstige romans en haar eerste theaterstuk Monologica, een eenakter over een dementerende oud-actrice en haar zoon.
“Ik voel aan wanneer het een goede dag is om mijn intuïtie te volgen. Afgelopen december zat ik in een café aan de Singel te internetten, op zoek naar een nieuw project, toen ik zag dat MC een schrijftraject aanbood. Om in aanmerking te komen moest je een kort verhaal opsturen.” Marrije had zich nooit eerder aan het schrijven van een theaterstuk gewaagd, maar had direct het gevoel dat het traject een goede keus zou zijn. “Ik kwam erachter dat de deadline diezelfde dag was en werd meteen overvallen door een gevoel van urgentie en enthousiasme. Ik deed er goed aan om naar mijn voorgevoel te luisteren, want ik werd uiteindelijk geselecteerd en kwam terecht in een hele fijne groep. Allemaal leuke, spannende mensen die mooie dingen willen maken.” 

Met behulp van het schrijftraject kwam het stuk Monologica vrij gemakkelijk tot stand. “Ik heb heel veel aan de opdrachten en de feedback gehad. Hoewel ik een beginner ben voelde het schrijven heel natuurlijk. Ik bleek goed door te hebben wat theateraal en dramatisch is.” Inspiratie voor het stuk haalde Marrije uit nieuwsberichten over Zsa Zsa Gabor, een boek over dementie, haar ruziënde buren en uiteindelijk ook haar eigen leven. “Tijdens het schrijven had ik helemaal niet het idee dat ik uit mijn persoonlijke ervaringen putte. Pas toen alles af was en ik het teruglas besefte ik me dat er ook veel van mezelf in zat. Het stuk is daardoor veel dichter bij me komen te staan dan ik van tevoren had gedacht.”
Sinds Monologica heeft Marrije de smaak voor theater te pakken. Momenteel werkt ze dan ook aan haar tweede toneelstuk. Toch  merkt ze dat schrijven moeilijk te combineren is met haar andere werk. “De projecten die ik doe zijn altijd naar buiten toe gericht: ik moet communiceren, samenwerken, mensen aansturen en netwerken. Schrijven is juist diep naar binnen toe gericht. Die afwisseling is voor mij erg moeilijk te maken.” Volgend jaar vertrekt Marrije om deze reden een paar maanden naar Argentinië. “Er is nog geen definitief plan, maar idealiter ga ik vier maanden Spaans leren en eindelijk het begin van mijn eerste roman schrijven.”

Geen opmerkingen:

Een reactie posten